Η "Παγκόσμια Γραφή" και ο καθηγητής Αγουρίδης

Η λεγόμενη «Παγκόσμια Αγία Γραφή» («World Scripture») αποτελεί άλλο ένα επινόημα του αυτοπροβαλλόμενου ως «Μεσσία», Κορεάτη Μουν για την επίτευξη της «ένωσης των θρησκειών» και της «ειρήνης και αδελφοσύνης των λαών», η οποία υποτίθεται είναι, η «παρά τω Θεώ», αποστολή του.

Το βιβλίο αυτό που εκδόθηκε το 1991, από τον εβραϊκής καταγωγής Andrew Wilson, θεολόγο της θεολογικής σχολής του Μουν, αποτελεί, κατά τους εμπνευστές του, μία «ανθολογία ιερών κειμένων» και περιέχει πάνω από 4.000 εδάφια από διάφορα θρησκευτικά κείμενα και συγκεκριμένα από 268 «ιερά κείμενα» και από 55 «προφορικές παραδόσεις».

Το πανθρησκειακό αυτό τερατούργημα αποπνέει όλη τη νεοεποχίτικη ιδεολογία ότι «όλες οι θρησκείες συγγενεύουν» και όλες «οδηγούν στον ίδιο σκοπό». Όπως γράφει το εν λόγω σύγγραμμα στον πρόλογό του «Βασική αρχή της ‘Παγκόσμιας Αγίας Γραφής’ είναι ότι όλες οι θρησκείες συνδέονται με την ίδια «Υπέρτατη Πραγματικότητα» και οδηγούν τους ανθρώπους στον ίδιο κοινό σκοπό….Αυτήν την «Υπέρτατη Πραγματικότητα» ο καθένας την περιγράφει και την πιστεύει όπως θέλει, γράφει παρακάτω ο πρόλογος.

Επικεφαλής της Συντακτικής Επιτροπής του βιβλίου παρουσιάζεται ο Σάββας Αγουρίδης, ενώ και στον κατάλογο με τους ειδικούς σύμβουλους, όπου γίνεται μία προσπάθεια να παρουσιαστεί ο διαθρησκευτικός χαρακτήρας των διαφόρων καθηγητών και θεολόγων και πάλι παρουσιάζεται στην πρώτη θέση ο ίδιος καθηγητής, με την υποσημείωση ότι είναι ορθόδοξος χριστιανός.

Ο κ. Σάββας Αγουρίδης ο οποίος απεβίωσε στις 15 Ιανουαρίου 2009,σε ηλικία 88 ετών, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες βιβλικούς θεολόγους του 20ου αιώνα, ομότιμος καθηγητής της Καινής Διαθήκης στα Τμήματα Θεολογίας των πανεπιστήμιων Θεσσαλονίκης και Αθηνών,

Όπως αναφέρει το βιογραφικό του, αποφοίτησε ως αριστούχος από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1943 και στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφία του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (Σ.Σ. το οποίο ιδρύθηκε το 1948, συνεπώς αμέσως με την ίδρυσή του) στο Πανεπιστήμιο Ντιούκ (University of Duke) της Βόρειας Καρολίνας των Η.Π.Α., όπου και πήρε το διδακτορικό του (Ph.D). Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, εργάσθηκε ως καθηγητής στη μέση εκπαίδευση, στη Χ.Α.Ν. Αθηνών και στη Διεθνή Κοινωνική Υπηρεσία για την αποκατάσταση Προσφύγων. Ταυτόχρονα, αναγορεύθηκε Διδάκτωρ της Ορθόδοξης θεολογίας και το 1956 εξελέγη υφηγητής στην έδρα της Καινής Διαθήκης. Εξελέγη τακτικός, καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1956-1968) και από το 1969 ως το 1985 υπηρέτησε ως καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών έως το 1985. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ορθόδοξης αντιπροσωπείας στην Κεντρική Επιτροπή του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (1968-1974).

Το περιοδικό «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ» στο τεύχος 64 (Ιανουάριο Φεβρουάριο 2009) δημοσίευσε άρθρο με τον τίτλο «Η άλλη πλευρά του καθηγητού Σάββα Αγουρίδη» (σελ12). (Το άρθρο μπορείτε να το δείτε κι εδώ)

Στο άρθρο δημοσιεύεται αρχικά, η Ανακοίνωση του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.) της 1 Φεβρουαρίου 1996, την οποία εξέδωσε «ύστερα από πληροφορίες ότι καθηγητές Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών διατηρούν επαφές στενής συνεργασίας με την κίνηση του Κορεάτη Σαν Μυούνκ Μουν, ιδρυτού της αυτοαποκαλουμένης «Ενωτικής Εκκλησίας», ο οποίος έχει χαρακτηρισθεί υπό της Εκκλησίας ως αιρεσιάρχης, εκφράζει την βαθύτατη λύπη του για τις ενέργειες αυτές ενίων συναδέλφων και καταδικάζει κάθε πρωτοβουλία ενεργού συμμετοχής σε παραθρησκευτικά κινήματα.

Την Ανακοίνωση αυτή την εξέδωσε το Τμήμα Ποιμαντικής Α.Π.Θ μετά από έγγραφο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος επί μακαριστού αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, με το οποίο ζητούσε να καταδικάσουν οι Θεολογικές Σχολές Αθηνών και Θεσσαλονίκης την συμμετοχή του καθηγητού Σάββα Αγουρίδη στις οργανώσεις του Κορεάτη ψευδομεσσία Μούν. Τα άλλα τμήματα εκώφευσαν, ενώ και στην παραπάνω Ανακοίνωση του Τμήματος Ποιμαντικής δεν κατονομάστηκε ο καθηγητής Σάββας Αγουρίδης.

Το άρθρο της ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗΣ συνεχίζει:

Επειδή μετά την κοίμηση του ομοτίμου καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών Σάββα Αγουρίδη τον Φεβρουάριο του 2009, τονίσθηκε μονόπλευρα η συνεισφορά του στα θεολογικά μας γράμματα, δημοσιεύουμε εδώ —χωρίς φόβο και πάθος και με μοναδικό σκοπό τον σεβασμό στην ιστορική αλήθεια—τα παρακάτω ντοκουμέντα.

Με εντολή του Κορεάτη ψευδομεσσία Μουν δημιουργήθηκε ειδική συντακτική επιτροπή για τη συγγραφή μιας Παγκόσμιας Αγίας Γραφής (World Scripture) με βάση το πνεύμα του Μουν. Όπως είναι γνωστό, ο Μουν και η «Ενωτική» του «Εκκλησία» προβάλλεται ως η πραγμάτωση των εσχατολογικών προσδοκιών όλων των θρησκειών του κόσμου, και ο ίδιος ως ο Κύριος της Δευτέρας Παρουσίας στον οποίον υπετάγη ήδη ο πνευματικός κόσμος. Αυτό που εναπομένει είναι να τον αναγνωρίσει και ο φυσικός κόσμος, και έτσι θα παγιωθεί η «Βασιλεία του Θεού στη γη που ιδρύθηκε το 1960 με τους «γάμους του Αρνίου με τη Νύμφη» (4η γυναίκα του Μουν).

Έτσι η «Παγκόσμιος Αγία Γραφή» περιέχει όλα τα «κοινά στοιχεία» των θρησκειών του κόσμου, όπως προσδιορίζονται στο πνεύμα της ιδεολογίας του Μουν και ολοκληρώνονται στο πρόσωπο του ψευδομεσσία, που αποτελεί το κέντρο της εποχής της «εκπληρωμένης διαθήκης», δηλ. μαζί με την τέταρτη γυναίκα του (νέα Εύα) το «κύτταρο της βασιλείας του Θεού επί της γης».

Το δυστύχημα σ’ αυτή την περίπτωση είναι ότι εκ μέρους της Συντακτικής Επιτροπής, σε ειδική τελετή, παραδόθηκαν τα δύο πρώτα αντίτυπα αυτής της αντίστροφης «Αγίας Γραφής» στον ψευδομεσσία, από Έλληνα Ορθόδοξο Καθηγητή τής Θεολογίας. Στη λεζάντα της σχετικής φωτογραφίας, όπου εικονίζεται ο καθηγητής Πάνω στο βήμα, να προσφέρει τα αντίτυπα στους «αληθινούς γονείς», αναφέρεται: «Ο Δρ. Αγουρίδης παρουσιάζει στον ‘Πατέρα’ το δώρο των δύο ειδικών εκδοτικών αντιγράφων της Παγκόσμιας Αγίας Γραφής».

(Από το περιοδ. Διάλογος του «Διορθοδόξου Συνδέσμου Πρωτοβουλιών Γονέων», τ. 3, σ. 25 – το οποίο δεν υπάρχει σε έντυπη μορφή ‘pdf’ και δεν έγινε εφικτό να βρεθεί και να παρουσιαστεί η φωτογραφία).

Προσφώνηση Αγουρίδη στον Μουν

«Αιδεσιμότατε, Μούν, είστε ένας μεγάλος πρωτοπόρος και θρησκευτικός αρχηγός. Τα σχέδια του «Διεθνούς Θρησκευτικού ‘Ιδρύματος» απέδειξαν όχι μόνο αξεπέραστη υπεροχή, αλλά στάθηκαν στην πρωτοπορία τής αναζήτησης για να φέρει την ειρήνη ανάμεσα στις θρησκείες. Θρησκευτικοί αρχηγοί και λόγιοι από όλο τον κόσμο συγκινήθηκαν και μεταμορφώθηκαν από τις εμπειρίες τους σ’ αυτή τη δραστηριότητα πού εκφράζει το δικό σας όραμα για παγκόσμια ειρήνη. Όλοι εμείς, που συγκεντρωθήκαμε εδώ, είμαστε υπερβολικά ευγνώμονες, γιατί δίνετε τέτοιες ευκαιρίες.

Πριν από λίγα χρόνια αναθέσατε στο «Διεθνές Θρησκευτικό Ίδρυμα» να παρουσιάσει μια Παγκόσμια Αγία Γραφή (World Scripture). Είμαι πολύ ευτυχής που μπορώ να σας ανακοινώσω σήμερα ότι αυτό το σχέδιο τελείωσε, και έχουμε έναν τόμο ο οποίος σαφώς θα φέρει φως και ελπίδα στον προβληματισμένο και ταλαιπωρημένο κόσμο.

Εκ μέρους του Εκδότου, της Συντακτικής Επιτροπής και της Συμβουλευτικής Επιτροπής, το προσωπικό και όλων αυτών που συνέβαλαν στο σχέδιο της Παγκόσμιας Αγίας Γραφής θέλω να εκφράσω την εγκάρδια εκτίμησή μου για την υποστήριξή σας στην έκδοση και παραγωγή της Παγκόσμιας Αγίας Γραφής. Αυτός ο τόμος συνεπής με τις αρχές του «Διεθνούς Θρησκευτικού Ιδρύματος», (Σ.Σ. Ιδρύματος του Μουν) περισυνελέγη με ένα πνεύμα σεβασμού προς όλα τα πνευματικά μονοπάτια και με την υπόσχεση μίας διαθρησκευτικής κατανοήσεως και συνεργασίας. Η Παγκόσμια Αγία Γραφή είναι ένα μοναδικό βιβλίο και θα έχει παμμεγέθη ιστορική σπουδαιότητα για το μέλλον της θρησκείας και το μέλλον του κόσμου. Είμαστε στο κατώφλι ενός νέου παγκόσμιου πολιτισμού και αυτός ο Τόμος θα παίξει ένα μεγάλο ρόλο στην ίδρυση του είδους του πνευματικού οράματος πού χρειάζεται, εάν πρόκειται να δημιουργήσουμε έναν ειρηνικό κόσμο. Ο κόσμος είχε την ανάγκη ενός τέτοιου τόμου όπως είναι αυτός. Αιδεσιμότατε Μουν, θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για την σύλληψη, την εισαγωγή και την παρουσίαση της Παγκόσμιας Αγίας Γραφής. Είναι τιμή και προνόμιο για μένα να σας παρουσιάσω δύο ειδικά αντίγραφα της εκδόσεως της Παγκόσμιας Αγίας Γραφής. Σας ευχαριστώ». (Από το περιοδ. Διάλογος, τ. 3, σ. 26. Το αγγλικό πρωτότυπο Κείμενο της ομιλίας του Σάββα Αγουρίδη και η φωτογραφία, στην οποία εικονίζεται να επιδίδει την Παγκόσμια Αγία Γραφή στον Μουν, δημοσιεύονται στο περιοδικό του Μουν “Today’s World”, November 1991, σ. 25).

Απο το blog Κόκκινος Ουρανός

Δωρεάν τηλεοπτική διαφήμιση της Σαϊεντολογίας με την έγκριση του Ε.Σ.Ρ.!

Εδώ και αρκετούς μήνες τα τηλεοπτικά κανάλια προβάλλουν μια διαφήμιση μιας «Νεολαίας Υπέρ των Διεθνών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» (YHRI). Και χτες κάποια μεγάλα ιδιωτικά κανάλια πρόβαλαν την εν λόγω διαφήμιση. Σε επικοινωνία που είχαμε μαζί τους πληροφορηθήκαμε ότι οι διαφημίσεις αυτές θεωρούνται ” κοινωνικές” και παίζονται ΔΩΡΕΑΝ με την έγκριση του ΕΣΡ !!!

Ποια είναι η ουσία της υπόθεσης αυτής; Η “Νεολαία” αυτή αποτελεί παρακλάδι της παραθρησκευτικής οργάνωσης Σαϊεντολογία, πράγμα που έχει επίσημα ..

καταγγελθεί από την Εκκλησία της Ελλάδος
και αποτελεί προσπάθεια της εν λόγω οργάνωσης να στρατολογήσει νέα μέλη ανάμεσα στους νέους. Η Σαϊεντολογία θεωρείται επικίνδυνη παραθρησκεία και έχει απαγορευτεί σε πολλές χώρες, ενώ υπάρχουν δεκάδες καταγγελίες από εξαπατηθέντα πρώην μέλη της.

Φυσικά μπορεί το ΕΣΡ να έχει μαύρα μεσάνυχτα για την υπόθεση, αλλά υπάρχουν μεγάλες ευθύνες ( ακόμα και ποινικές ), ειδικά εάν υπάρχουν νέοι άνθρωποι που θα παρασυρθούν στα πλοκάμια της Σαϊεντολογίας, χωρίς να γνωρίζουν για το τι ακριβώς πρόκειται, αφού θα έχουν πιστέψει ότι αποτελεί μια απλή οργάνωση νέων …

Σας παρακαλούμε να επικοινωνήσετε με το ΕΣΡ και να εκφράσετε τις διαμαρτυρίες, έγγραφες ή τηλεφωνικές, για τη προβολή διαφημίσεων μιας παραθρησκευτικής ομάδας μη αναγνωρισμένης στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που έχει χαρακτηριστεί ως σέκτα και ως επικίνδυνη για τους ανθρώπους.

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ (Ε.Σ.Ρ.)

Πανεπιστημίου & Αμερικής 5, 10564 Αθήνα

Τηλ.: 210-3354500, Fax: 210-3319881

Email:ncrtv@otenet.gr

Το περίεργο στην όλη υπόθεση είναι ότι ο Κώστας Γαβράς, με το επίμαχο ανιστόρητο βίντεο, εμφανίζεται να υπερασπίζεται την παραθρησκευτική αυτή ομάδα, λόγω των προβλημάτων που είχε στη Γερμανία το 1996!!! Διαβάστε και κρίνετε :

Υπερασπιστής και της “Σαϊεντολογίας” ο Γαβράς;

Σχετικά με την παραθρησκευτική ομάδα μπορείτε να διαβάσετε πολλά άρθρα :

ΝΑΖΙΣΜΟΣ & ΣΑΗΕΝΤΟΛΟΤΖΥ: Παράλληλοι αποκρυφιστικοί και ρατσιστικοί δρόμοι
«ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ» ΚΑΙ ΣΑΗΕΝΤΟΛΟΤΖΥ
ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΤΗΣ ΣΑΗΕΝΤΟΛΟΤΖΥ
Σαηεντολογία, μία επικίνδυνος οργάνωσις
Σαηεντολογία ή Επιστημολογική Εκκλησία
ΑΠΟ ΤΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΠΩΛΗΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΣΑΗΕΝΤΟΛΟΓΙΑΣ
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ Κ.Ε.Φ.Ε.
S C I E N T O L O G Y
Παγκύπρια Ένωση Γονέων- Ειδήσεις ( δείτε το μήνα Ιούλιο 2009 αλλά και παλαιότερους )

Επίσης, η Σαϊεντολογία αποκλείστηκε από τη Wikipedia για αφόρητο προσυλητισμό των μελών της και αρνητικά τους σχόλια σε βάρος άλλων θρησκειών.

Φυσικά η ενορχηστρωμένη επίθεση κατά της Εκκλησίας από διάφορες ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΕΣ οργανώσεις και παραθρησκείες, με τις πλάτες ορισμένων ΜΜΕ και ολίγων δημοσιογράφων, μπλογκερς κλπ, ίσως αποδεικνύει ως αληθινή τη φήμη ότι οι διάφορες παραθρησκείες προσπαθούν να διεισδύσουν σε χώρους των ΜΜΕ και του διαδικτύου και να κάνουν υπόγειο πόλεμο κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, χρηματοδοτώντας ορισμένους κύκλους αντιεκκλησιαστικούς.

http://taxalia.blogspot.com/2009/08/blog-post_9103.html

Ο Δαλάι Λάμα και οι πανθρησκειακές του προσευχές

Ο εξόριστος Βουδιστής πνευματικός ηγέτης του Θιβέτ Dalai Lama, κατά την γνωστή του συνήθεια, έκανε επισκέψεις (υπό την συνοδεία βέβαια, φωτογράφων κλπ) σε διάφορους «θρησκευτικούς χώρους», στο Νέο Δελχί της Ινδίας, όπου μεταξύ άλλων «χώρων» επισκέφτηκε και την ρωμαιοκαθολική εκκλησία της «Ιεράς Καρδίας του Ιησού», στην οποία και «προσευχήθηκε».

Στην φωτογραφία ο Δαλάι Λάμα δείχνωντας έναν Εσταυρωμένο.

Για την είδηση πρώτο έκανε αναφορά το blog «ΑΚΤΙΝΕΣ».

Κατά την επίσκεψη του στην Ινδία, που έγινε με αφορμή την 50ή επέτειο από την εξορία του στην Ινδία, ο Δαλάι Λάμα επισκέφθηκε διάφορους «θρησκευτικούς χώρους» ( Εβραίων, Ινδουιστών, Σούφι κ.α) όπου προσευχήθηκε σε όλους και μίλησε για την ειρήνη στην Ινδία και την ευτυχία του λαού της.

Παρακάτω φωτογραφίες από την επίσκεψη του Λάμα στους διάφορους «θρησκευτικούς χώρους»

Το 2001 ο Δαλάι Λάμα επισκέφτηκε την φημισμένη ρωμαιοκαθολική εκκλησία της «Our Lady of Fátima», στην ομώνυμη πόλη της Πορτογαλίας, που είναι αφιερωμένη στην Παναγία. Ο Λάμα άφησε λουλούδια στα πόδια του αγάλματος της Παναγίας και μίλησε για «ειρήνη». Στην φωτογραφία, βέβαια, αν προσέξετε, (και όπως αναφέρει και το ρωμαιοκαθολικό site http://www.traditioninaction.org,) ο Λάμα στέκεται σε στάση προσευχής (;), αλλά πίσω από το άγαλμα της Παναγίας.

Τον Οκτώβριο του 2004, ο Δαλάι Λάμα έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές στον Καθεδρικό ρωμαιοκαθολικό Ναό στο Mexico City, όπου τιμήθηκε από τον Καρδινάλιο Rivera Carrera.

Δείτε φωτογραφίες από την εκδήλωση.

.

Η «Αυτού Αγιότης» Δαλάι Λάμα είναι ο ηγέτης του Θιβετιανού Βουδισμού.

Ο Δαλάι – Λάμα ήταν μέχρι το 1950 ο πολιτικός αρχηγός του Θιβέτ. Θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει στη γη τη ζωντανή ενσάρκωση του Βαδισάτβα Αβαλοκιτέσβαρα, που είναι μια από τις μορφές του Βούδα και συγκεκριμένα η μορφή του ελέους.

Tenzin Gyatso είναι το πραγματικό όνομα του14ου Δαλάι Λάμα, ο οποίος γεννήθηκε το1935.

Παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο της Τάνιας Παλαμίδη, «Δαλάι Λάμα, ένας ηγέτης με πολύ υψηλές διασυνδέσεις», που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», στις 28 Απριλίου 2008.

Μετά τον Πάπα Βενέδικτο, ο 14ος Δαλάι Λάμα του Θιβέτ, Τεντζίν Γκιάτσο, είναι ο αναμφισβήτητα ο πιο διάσημος θρησκευτικός ηγέτης στη Δύση.

Ωστόσο, πίσω από το αγγελικό πρόσωπο ενός σύγχρονου φιλοσόφου, πολλοί βλέπουν έναν ριψοκίνδυνο πολιτικό με στρατηγικές συμμαχίες σε όλη τη Δύση.

Η μεγάλη προβολή του Δαλάι Λάμα από τη Δύση ως του αδιαφιλονίκητου εκπροσώπου του βουδισμού έχει προκαλέσει αντιδράσεις από πολλά άλλα βουδιστικά δόγματα. Η αλήθεια είναι πως ο θιβετιανός βουδισμός είναι μια από τις ταχύτερα ανερχόμενες θρησκείες κυρίως στην Αμερική. Ο ζήλος των «νεοφώτιστων», που παράλληλα παρουσιάζονται ως υπέρμαχοι της θιβετιανής ανεξαρτησίας, έχει ως αποτέλεσμα την επισκίαση των υπολοίπων θρησκευτικών παραδόσεων. Το μεγάλο ρεύμα των βουδιστών ξεκίνησε από το Χόλιγουντ, όταν σημαντικός αριθμός ηθοποιών και σκηνοθετών ασχολήθηκε με το Θιβέτ.

Πρώτος υπήρξε ο Ρίτσαρντ Γκιρ, όπου μετά από ένα ταξίδι του στο Νεπάλ εγκατέλειψε τη χριστιανική πίστη των γονιών του και ενστερνίστηκε τον βουδισμό. Η γνωριμία του με τον Δαλάι Λάμα υπήρξε η αιτία που στράφηκε στον ακτιβισμό και συγκεκριμένα στην καταδίκη της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Κίνας για την πολιτιστική καταστροφή του Θιβέτ. Τη δεκαετία του ’90, πολλοί συνάδελφοι του Ρίτσαρντ Γκιρ ακολούθησαν το παράδειγμά του και άρχισαν να εξερευνούν τους μύθους της χώρας του Σανγκρί Λα (μυθική ονομασία του Θιβέτ).

Ο Δαλάι Λάμα γρήγορα μετατράπηκε στον επίσημο γκουρού του Χόλιγουντ με δεκάδες υποστηρικτές όπως ο Στίβεν Σιγκάλ, η Ούμα Θέρμαν, ο Κιάνου Ριβς αλλά και οι σκηνοθέτες Μπερνάρντο Μπερτολούτσι και Μάρτιν Σκορτσέζε. Πέρα όμως από αυτούς που έχουν επιλέξει τον Δαλάι Λάμα ως πνευματικό καθοδηγητή, υπάρχουν χιλιάδες οπαδοί ενός ιδιόμορφου θρησκευτικού κράματος. Δανειζόμενοι πολλές φιλοσοφικές και τελετουργικές παραδόσεις του θιβετιανού βουδισμού, αλλά και του χριστιανισμού, δημιούργησαν ένα νέο θρησκευτικό κίνημα, τη λεγόμενη new age θρησκεία. Στους κόλπους αυτών των πιστών, ο Δαλάι Λάμα θεωρείται ένας νέος προφήτης.

Αν και σε κάθε ευκαιρία ο Τεντζίν Γκιάτσο απορρίπτει την αλλαξοπιστία και επιμένει στην παραμονή κάθε λαού στις «τοπικές του παραδόσεις», η ίδια του η φήμη προσελκύει συνεχώς νέους οπαδούς. Στις ομιλίες του δεν πέφτει καρφίτσα, ενώ το εισιτήριο κοστίζει μέχρι και 1.500 δολάρια. Σε μια εκδήλωση στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης το 2003, η εμφάνιση του Δαλάι Λάμα συγκέντρωσε τόσες χιλιάδες ανθρώπους που θα ζήλευε ακόμη και ο Πάπας. Αλλωστε η βράβευσή του με το Νόμπελ Ειρήνης το 1989 τού έδωσε και τη νομιμοποίηση που χρειαζόταν για να θεμελιώσει το πρόσωπο του στη διεθνή σκηνή.

Από τη μέρα που η Δύση αγκάλιασε τον Θιβετιανό ηγέτη, η κινεζική κυβέρνηση έχει βρεθεί σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Προσπαθεί να προβάλει τη δική της εκδοχή για τον ρόλο του Δαλάι Λάμα στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Θιβετιανών, κατηγορώντας τον για συνεργασία με ξένες μυστικές υπηρεσίες. Το περιοδικό «Newsweek» δημοσίευσε το 1999 ένα ρεπορτάζ για τις υποτιθέμενες βρόμικες συναλλαγές του Δαλάι Λάμα με τη CIA και τις κατηγορίες που του επιρρίπτει το Πεκίνο. Μέχρι σήμερα το Πεκίνο τον αποκαλεί «πράκτορα της CIA».

Οι σχέσεις που διατηρεί μέχρι σήμερα ο Θιβετιανός ηγέτης με την Ουάσινγκτον δεν βοηθούν για να καθησυχαστούν οι Κινέζοι. Το 2007 ο πρόεδρος Μπους απένειμε στον Δαλάι Λάμα το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου, την υψηλότερη αμερικανική διάκριση σε πολίτη, εξοργίζοντας το Πεκίνο, που διαμαρτυρήθηκε έντονα.

http://redskywarning.blogspot.com/

Αποκάλυψη της Θεοσοφικής προπαγάνδας του Zeitgeist (video)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

Τα ZEITGEIST 1 και 2 (Addendum) είναι καθαρή προπαγάνδα των ΘΕΟΣΟΦΙΣΤΩΝ!

Επιφανειακά εναντιώνεται με τις θρησκείες (και ιδιαίτερα με τον Χριστό) που προσπαθεί να τον παρουσιάσει ως ένα ακόμα διδάσκαλο ΗΛΙΑΚΟ ΜΕΣΣΙΑ μεταξύ άλλων ΗΛΙΑΚΩΝ ΜΕΣΣΙΩΝ, αλλά τις ανατολικές θρησκείες, φιλοσοφίες ΣΚΟΠΙΜΩΣ δεν τις αγγίζει αντίθετα τις υποστηρίζει..

ενώ το νέο ντοκυμαντέρ ξεκινάει και τελειώνει με τον υποψήφιο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΧΡΙΣΤΟ της θεοσοφίας ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ, θελωντας να προωθήσει μια παγκόσμια νεοεποχήτικη θρησκεία και έναν ΕΝΙΑΙΟ ΚΟΣΜΟ – Παγκόσμια κυβέρνηση – όπως αυτό φαίνεται καθαρά στο τέλος, χρησιμοποιεί ως δόλωμα την 11η Σεπτεμβρίου και το σάπιο χρηματοπιστωτικό σύστημα της ιδιωτικής Federal Reserve έτσι ώστε να κερδίσει οπαδούς από το κίνημα για την αλήθεια της 11ης Σεπτεμβρίου που έχει γιγαντωθεί επικύνδινα για τους νεοταξίτες και ώστε να παρασύρει αυτούς τους οπαδούς στη θεοσοφική νεοεποχήτικη θρησκεία και σε μια κοσμοθεωρία που προφανώς η ελιτ κρύβεται από πίσω και την ελέγχει.

Να υπενθυμίσω εδώ ότι η θεοσοφία είναι η μόνη «θρησκεία» η οποία έχει τις μεγαλύτερες δυνάμεις και ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά συσσωρευμένους γύρω από τα Ηνωμένα Έθνη (Ο.Η.Ε.). Συνεπώς δεν θα ήταν υπερβολή αν τη χαρακτηρίζαμε ως την «θρησκεία της ελιτ» άνθρωποι τους μέσα στον ΟΗΕ όπως ο Ντ.Σπάνγκλερ έχουν δηλώσει κατά καιρούς ότι: «η Γη πρέπει να εκαθαριστεί από τους φονταμενταλιστές (χριστιανούς).. και «ότι πρέπει να πεθάνουν δισεκατομμύρια άνθρωποι για να εισαχθεί η ανθρωπότητα στην Νέα Υδροχοϊκή Εποχή»! Αντιλαμβάνεστε λοιπόν με τι έχουμε να κάνουμε!

paratiritikos

Στη Ρωσία χτίζουν και στην Ελλάδα γκρεμίζουν:η θλιβερή σύγχρονη πραγματικότητα

ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ,ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΩΥΣΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Δ ημοσιεύθηκε στη χθεσινή «Μακεδονία» και το αντιγράφουμε από εδώ,απ’όπου προέρχονται και οι φωτογραφίες:

«Γιατί στη σημερινή Ρωσία συνέβησαν τα εξής πρόσφατα:

Ο πατριάρχης Μόσχας κ. Κύριλλος συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό της Ρωσίας κ. Β. Πούτιν (φωτ.1). Ο πατριάρχης κατά τη συνάντηση αυτή δήλωσε ότι το έργο της Εκκλησίας είναι μια συνεχής προσφορά, θετική κι ευεργετική για τον λαό και την κοινωνία, που τελικά ωφελεί και την Εκκλησία και το Κράτος. Ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι οι σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους τα τελευταία χρόνια είναι πολύ καλές.

Ο Ρώσος πατριάρχης συνέχισε πως οι σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους και της κοινωνίας των πολιτών είναι βεβαίως πολύ καλά αναπτυγμένες, αλλά θα πρέπει να εργασθούμε όλοι για μεγαλύτερη ανάπτυξή τους. Πολύ καλή εργασία γίνεται από τους στρατιωτικούς ιερείς στον ρωσικό στρατό.

Γίνονται θείες λειτουργίες, κηρύγματα και εξομολογήσεις. Ιερουργούν 650 ιερείς σε 530 ναούς του στρατού. Όλοι οι στρατιωτικοί ιερείς απολαμβάνουν την υποστήριξη των στρατιωτικών διοικητών.

Ο υπουργός Πολιτισμού της Ρωσίας κ. Α. Σοκολόβ δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι θεωρεί πως ήρθε η ώρα για την διδασκαλία των «αρχών του Ορθόδοξου Πολιτισμού» στα σχολεία μέσης εκπαιδεύσεως, λέγοντας πως σε πολλές περιοχές της Ρωσίας υπάρχει ήδη συσσωρευμένη εμπειρία στο θέμα αυτό.

Προ καιρού Έλληνας επίσκοπος, που είχε επισκεφτεί τη Μόσχα,ρωτήθηκε από τον υπουργό Παιδείας της Ρωσίας με αγωνία αν είναι αλήθεια ότι η ελληνική κυβέρνηση προτίθεται να καταργήσει το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία. Τώρα ακούμε εμείς ότι στα ελληνικά σχολεία θα εισαχθεί η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και η γιόγκα. Τι άλλο θ’ ακούσουμε;

Κατά την πρόσφατη επίσκεψη στη Μόσχα αγιορείτου ηγουμένου (ΣΗΜΕΙΩΣΗ:ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ,ΑΥΤΟΝ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΟΙ ΕΓΧΩΡΙΟΙ ΓΡΑΙΚΥΛΙΣΚΟΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ ΗΔΗ,ΑΛΛΑ Ο ΜΕΝΤΒΕΝΤΕΦ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ!!!) και τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Ρωσίας κ. Δ. Μεντβέντεφ διαπίστωσε τον βαθύ σεβασμό του προς την Εκκλησία. Προς τους σπουδαστές της Θεολογικής Ακαδημίας της Πετρουπόλεως, που κατόπιν συνάντησε (φωτ.2), τους είπε γι’ αυτόν: «Πρέπει να ομολογήσω ότι ο πρόεδρός σας με εξέπληξε. Συζητήσαμε μαζί του αρκετά. Και είδα έναν άνθρωπο που αγαπάει την πατρίδα του, που αγαπάει την Εκκλησία και τον κλήρο».

Κατά τις επισκέψεις μου στη Ρωσία για δύο συνέδρια, προ διετίας και τριετίας, παρατήρησα μια θρησκευτική αναγέννηση, ανοικοδόμηση νέων ναών, ανακαίνιση παλαιών μονών κι εκκλησιών, συνειδητή συμμετοχή νέων στα μυστήρια της Εκκλησίας και λοιπά. Δεν λέω ότι όλα στη Ρωσία σήμερα είναι ρόδινα και τέλεια. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν προβλήματα.

Δεν συμφωνούμε με ανίερες βλέψεις και περί άστοχων ιδεών τρίτης Ρώμης. Η Κωνσταντινούπολη δεν είναι δεύτερη Ρώμη, αλλά είναι η Νέα Ρώμη. Όμως στη Ρωσία υπάρχει σεβασμός, υπάρχει ειλικρινής αναζήτηση του αληθινού φωτός της Ορθοδοξίας.

Στη Ρωσία κτίζουν και στην Ελλάδα γκρεμίζουν. Η Ελλάδα είναι πιο προοδευτική και μοντέρνα. Θέλει να καταργήσει το μάθημα των θρησκευτικών, την προσευχή στα σχολεία, να κάνει χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους. Ν’ αποϊεροποιήσει τα πάντα. Η ελευθερία να μη σέβεται και να τιμά τίποτε. Να γελοιοποιήσει όλους τους κληρικούς και τους μοναχούς. Να χαμηλώσει και το Άγιον Όρος. Να υποτιμήσει την Εκκλησία. Κρίμα για κάποια λάθη ορισμένων, να ισοπεδώνονται θεσμοί, αρχές, πρόσωπα, σύμβολα και αρχαίες αξίες …

Δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι:το κείμενο τα λέει όλα!Βλέπετε οι Ρώσοι,αφού πέρασαν δεκαετίες ολόκληρες με τη λαίλαπα του κομμουνισμού και κατόπιν διαπίστωσαν ότι ο άκρατος καπιταλισμός δεν συμβαδίζει με την Ιστοριά της χώρας τους,επέστρεψαν στις παραδοσιακές τους αξίες,δηλαδή την Εθνική Πολιτική και την Ορθοδοξία.Αντίθετα,εμείς οι…προοδευτικοί,ακροβατούμε μεταξύ θολοαριστεράς και υλισμού.

ΝΑ ΔΟΥΜΕ…ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ;;;

HELLAS ORTHODOXY

Το λιβελογράφημα δεν είναι ιστοριογραφία

Του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού

Νέα επίθεση της νεοπαγανιστικής μανίας κατά του Χριστιανισμού. Μέσω ενός CD αυτή τη φορά κατηγορούνται οι Χριστιανοί-και μάλιστα οι ρασοφόροι, για καταστροφές αρχαίων μνημείων. Και κάποιοι φανατικοί κατηγόρησαν την Ιερά Σύνοδο (εφημερίδες 24-7-09) για παρέμβαση «σκανδαλιστική», αντί να την ευγνωμονούν, που θα απαλειφθεί το εχέγγυο της άγνοιάς τους και το ανεπίτρεπτο για ανθρώπους, που διατείνονται ότι ξέρουν γράμματα, να συγχέουν την ιστοριογραφία με την λιβελογραφία, αναπαραγωγή δηλαδή χαλκευμένων στερεοτύπων και άκριτη χρήση τους. Δεν είναι, βέβαια, έγκλημα η άγνοια, αλλά το θράσος για την επιβολή της. Τι μαρτυρεί, λοιπόν, η υπεύθυνη επιστημονική έρευνα γι’ αυτό το θέμα:

1. Το ότι, μέσα στο ανταποδοτικό πάθος « χριστιανών», τον 4ο αιώνα πέρασαν στην εποχή της revanche, καταστράφηκαν αρχαιοελληνικά μνημεία, που συντηρούσαν τη λατρεία των ειδώλων, είναι γεγονός. Παρ’ όλα αυτά, η επιστημονική (αντικειμενική και αμερόληπτη) προσέγγιση των πραγμάτων προσφέρει δυνατότητες ασφαλεστέρων κρίσεων και συμπερασμών. Εξ άλλου, μόνο από τον 4ο αιώνα μπορεί να γίνει λόγος για μοναχούς και μοναχισμό.

Επικαλούμεθα τα πορίσματα…
της ερεύνης διακεκριμένων αρχαιολόγων, που συνοψίζουν τα δεδομένα μακροχρόνιων επιστημονικών ερευνών, συναδέλφων του, αλλά και δικών τους. Το 1994 δημοσιεύθηκε (περ. Ελληνικά, τ. 44, Θεσσαλονίκη 1994, σσ. 31-50) μελέτη της κ. Πολύμνιας Αθανασιάδη, καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τον τίτλο « Το λυκόφως των Θεών στην Ανατολική Μεσόγειο: Στοιχεία ανάλυσης για τρεις επί μέρους περιοχές». Η κυρία Αθανασιάδη, με βαθειά γνώση των πραγμάτων, αξιοποιεί τα δεδομένα των ερευνών του χώρου της για το επίμαχο αυτό θέμα. Πρώτα επιλέγει «τρεις περιοχές της αυτοκρατορίας με διαφορετική γεωγραφική φυσιογνωμία, ιστορικό υπόβαθρο και δημογραφική σύνθεση», εξασφαλίζοντας έτσι για την έρευνά της μεγαλύτερη αξιοπιστία. Οι περιοχές δε αυτές είναι η Ελλάδα, η Κωνσταντινούπολη και Συρία-Παλαιστίνη. Έτσι αντιμετωπίζει εύκολα τις «γενικεύσεις του Λιβανίου», όσο και τον «υπερβολικά μεγάλο αριθμό φιλολογικών μαρτυριών» σε χριστιανούς και εθνικούς συγγραφείς για την καταστροφή ναών, που καταντά όπως λέγει, «ύποπτος»! Στην προσπάθειά τους να ηρωοποιήσουν επισκόπους και αυτοκράτορες, σε μια περίοδο, κατά την οποία ο θρησκευτικός φανατισμός θεωρείτο αρετή, συχνά οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς απέδιδαν σ’ αυτούς φανταστικές καταστροφές ναών ή, στην καλύτερη περίπτωση, μεγαλοποιούσαν τα ηροστράτεια ανδραγαθήματά τους». Από την άλλη πλευρά, απαντά η «κινδυνολογία» των εθνικών, για να παρουσιάσουν «τους εαυτούς τους ως μάρτυρες και την κοσμοθεωρία τους ως αντικείμενο συστηματικού και βάναυσου διωγμού, που διεξήγετο παράνομα, στο πλαίσιο μιας θεωρητικά ανεξίθρησκης αυτοκρατορίας». Γι’ αυτό η αντικειμενική συγγραφέας συνιστά «επιφυλακτική στάση» στις όποιες κρίσεις. Η ανεξιθρησκεία άλλωστε αυτοκρατόρων, όπως ο Μ. Κωνσταντίνος, είναι αποδεδειγμένη.

Η μεταφορά «ειδωλολατρικών» μνημείων στη νέα πρωτεύουσα ( Κωνσταντινούπολη-Νέα Ρώμη) για τη διακόσμησή της ναι μεν εμποδίζει τη συνέχεια των τοπικών λατρειών, αλλά τα αναδεικνύει ακόμη περισσότερο στην ίδια την ( χριστιανική, αργότερα) πρωτεύουσα. Εν τούτοις ο Μ. Κωνσταντίνος «επεδίωξε συνειδητά να εξασφαλίσει για την πόλη του τη συνδρομή όλων των θείων δυνάμεων». Έτσι, εκτός από χριστιανικούς ναούς (Αγία Ειρήνη, Άγιοι Απόστολοι) αφιέρωσε και δύο ναούς σε εθνικές θεότητες, τη Ρέα και τη θεά Τύχη. Συνεχίζει όμως η κ. Αθανασιάδη: «Σε τόπους όπως η Αθήνα ή οι Δελφοί, ο κανόνας είναι ότι τα μεταγενέστερα στρώματα έχουν καταστραφεί από τους ίδιους τους αρχαιολόγους στην προσπάθειά τους να φτάσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα στο κλασικό υπόστρωμα». Τις παρατηρούμενες καταστροφές αποδίδουν οι αρχαιολόγοι στους σεισμούς, τις βαρβαρικές επιδρομές (4ο –6ο αι.) και την εγκατάλειψη. Τα αρχαία μνημεία των Αθηνών και των Δελφών έμειναν απείραχτα από τους χριστιανούς. Η μετατροπή τους σε χριστιανικές εκκλησίες δείχνει περίτρανα τη συνείδηση της ιστορικής συνέχειας.

Την συνείδηση της ιστορικής συνέχειας των Ελλήνων-Χριστιανών, που δεν απέρριψαν τον πολιτισμό των προγόνων τους, αλλά μόνο την θρησκεία τους υποστηρίζει και η κ. Αθανασιάδη: «Οι εκκλησίες και τα παρεκκλήσια, που βρέθηκαν σπαρμένα μέσα και γύρω από το τέμενος του Απόλλωνα (=στους Δελφούς) υπογραμμίζουν τη συνέχιση της πανάρχαιης θρησκευτικής παράδοσης του τόπου». Όπως, άλλωστε, θρησκειολόγοι και λαογράφοι έχουν παραδεχθεί, αν «ξυπνούσε» σήμερα ένας αρχαίος ΄Ελληνας και βρισκόταν σε ένα χριστιανικό πανηγύρι, δεν θα ένοιωθε ξένος στο περιβάλλον. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι πολλοί σύγχρονοι επικριτές της ορθόδοξης λαϊκής θρησκευτικότητας, κυρίως της ελληνικής, σ’ αυτό το «επιχείρημα» καταφεύγουν, λησμονώντας ότι η ελληνική θρησκευτικότητα παρέμεινε ακέραιη, άλλαξε όμως ο προσανατολισμός της (Πραξ. 17,23: Ο Απόστολος Παύλος δεν καταστρέφει ή διαστρέφει την ελληνική θρησκευτικότητα, αλλά την στρέφει προς τον αναμενόμενο Αληθινό Θεό). Άλλωστε, η ελληνική πολυθεία δεν ήταν, κατά πολλούς θρησκειολόγους (π.χ. Λ. Φιλιππίδης), παρά θεοποιητική υποστασιοποίηση των ιδιοτήτων της μιας ενιαίας θεότητας. «Ο βανδαλισμός ιερών αντικειμένων (από χριστιανούς Έλληνες) ήταν πράξη σπάνια στην Ελλάδα» δέχεται η κ. Αθανασιάδη. Τέτοιες περιπτώσεις είναι «μεμονωμένες». «Η γενική εντύπωση από την Ελλάδα είναι ότι η φθίνουσα αρχαία πίστη ενέπνεε στους νεοφώτιστους χριστιανούς, παρά τη δομική μισαλλοδοξία της θρησκείας τους, σεβασμό και συχνά κάποια συγκίνηση». Ακόμη και ο όχι τόσο ανεξίθρησκος Κωνστάντιος ( 337-361) «δεν φαίνεται να πείραξε ναούς», αλλά και «οι καλλιεργημένοι χριστιανοί του αυτοκρατορικού περιβάλλοντος αντιμετώπισαν τα αρχαία ιερά ως έργα τέχνης και όχι ως κατοικία των δαιμόνων».

Οι φανατικοί, βέβαια, δεν έλειπαν –όπως σε κάθε εποχή-, αλλά οι προτροπές τους για καταστροφή κατά κανόνα έπεφταν στο κενό. Ως την εποχή του Ιουστινιανού εισέρρεαν αρχαία εθνικά μνημεία στην Κωνσταντινούπολη. Μόνο εκεί, που δεν υπήρχε «επαφή με την αστική παιδεία του ελληνορωμαϊκού κόσμου», εκτός δηλαδή του ιστορικού ελληνικού χώρου, και όπου «η παραδοσιακή θρησκεία είχε ισχυρές ρίζες», παρατηρείται φανατισμός και γίνονται καταστροφές. Αυτό συνέβαινε περισσότερο στην Ανατολή ( Συρία-Φοινίκη-Παλαιστίνη). Η κ. Αθανασιάδη όμως ερμηνεύει με τα επιστημονικά κριτήριά της τις συμπεριφορές και σε περιοχές όπως η Συρία: «…εδώ δεν έχουμε μιαν αμιγή περίπτωση θρησκευτικού φανατισμού, αλλά ένα ξέσπασμα κοινωνικού και φυλετικού μίσους, ένα υποσυνείδητο εθνικό κίνημα με αμφίεση, βέβαια, θρησκευτική».

2. Σκόπιμα «εκμεταλλευθήκαμε», καθ’ υπερβολήν μάλιστα, την έρευνα της εκλεκτής Συναδέλφου, διότι προσφέρει σημαντικές δυνατότητες για την ερμηνεία και κατανόηση πραγμάτων, που η κακοπιστία, κακεντρέχεια, αλλά και η ανθελληνική σκοπιμότητα των ξένων κέντρων συστηματικά παρερμηνεύει. Τα πορίσματα της κ. Αθανασιάδη μου επιβεβαίωσε και ο γνωστός αρχαιολόγος Άγγελος Χωρέμης (+2002) ερμηνεύοντας την περίπτωση του Μεγάλου Θεοδοσίου. Κατά την γραπτή δήλωσή του, «το διάταγμα του Θεοδοσίου του Μεγάλου ( 391-3 μ.Χ.) αναφέρει απαγόρευση λατρείας σε αρχαία ιερά και την είσοδο στους ναούς, δεν εντέλλεται όμως την καταστροφή τους. Άλλωστε δεν φαίνεται ανασκαφικά τέτοια καταστροφή… Τα μεγάλα κέντρα της αρχαίας λατρείας, εκείνα ακριβώς που λογικά θα έπρεπε να υποστούν τη μεγαλύτερη καταστροφή, όπως οι Δελφοί, η Ολυμπία, η Δωδώνη, τα ιερά των Αθηνών κ.ά. δεν φαίνεται, ανασκαφικά τουλάχιστον, να έπαθαν ζημιές από ανθρώπινο χέρι στα τέλη του δ΄ αι. μ.Χ. Εξ άλλου, πολλοί ναοί της αρχαίας λατρείας σώθηκαν ως τις ημέρες μας σχεδόν ανέπαφοι, κυρίως στην Κάτω Ιταλία και τη Σικελία (όπου επίσης βασίλευε ο Μ. Θεοδόσιος), αλλά και την κυρίως Ελλάδα, όπως το συγκρότημα της Ακροπόλεως των Αθηνών, ο ναός του Ηφαίστου (Θησείον) και ο Ναός του Ιλισσού». Μάλιστα, στον Θεοδοσιανό Κώδικα ( XVI, 10,25) «επιτρέπεται στους χριστιανούς να μετατρέπουν τους αρχαίους ναούς σε χριστιανικούς» και γι’ αυτό δεν καταστράφηκαν, αλλά σώθηκαν αυτούσιοι.

Κατά τον μεγάλο βυζαντινολόγο Διον. Ζακυθηνό η διάταξη αυτή έγινε ακριβώς για να σωθούν οι ναοί. «Δεν υπάρχει-λοιπόν-καμμία κρατική πολιτική, που να ενθαρρύνει την καταστροφή των αρχαίων ιερών».

Εκδηλώσεις φανατισμού μεμονωμένων προσώπων παρατηρούνται – και κατά τον ΄Αγγ. Χωρέμη – στο πνεύμα της «revanche», αυτό όμως ουδέποτε υπήρξε πολιτική του Μεγάλου Θεοδοσίου, για να μείνουμε σε ένα τόσο παρεξηγημένο στο σημείο αυτό αυτοκράτορα. Ακόμη και η περίπτωση της κατάργησης των Ολυμπιακών Αγώνων, με την οποία βαρύνεται από τους νεοειδωλολάτρες ιδιαίτερα ο Θεοδόσιος, κατανοείται διαφορετικά από εκείνους, φυσικά, που μπορούν να «αναγνώσουν» και αποκρυπτογραφήσουν τις πηγές επιστημονικά, διασταυρώνοντας δηλαδή τις πληροφορίες, και το σημαντικότερο, μη αρκούμενοι στη μία κα μοναδική πηγή πληροφόρησης «άνευ ετέρου», διότι αυτό «βολεύει»την αντιχριστιανική πολεμική.

Το 392, με διάταγμα του Θεοδοσίου, παρακωλύονται οι αθλητικοί αγώνες λόγω του θρησκευτικού ( ειδωλολατρικού) χαρακτήρα τους, με αποκορύφωμα την κατάργηση των Ολυμπιακών αγώνων (393), στο πλαίσιο όμως της απαγορεύσεως κάθε εθνικής θρησκευτικής εκδηλώσεως και όχι από φανατικό «ανθελληνισμό». Διότι ούτε τα ιερά της Ολυμπίας καταστράφηκαν, ούτε πολύ περισσότερο το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Ολυμπίου Διός, που μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, για τη διακόσμηση της νέας πρωτεύουσας του Κράτους. Το πρόβλημα ήταν λοιπόν, η λατρεία των ειδώλων και όχι το πνεύμα του Ολυμπισμού. Η παύση των Ολυμπιακών αγώνων, που είχαν από μακρού περιέλθει σε κατάσταση πτώσεως και παντελούς ανυποληψίας ήταν η μεγαλύτερη γι’ αυτούς ευεργεσία. Οι Ολυμπιακοί αγώνες είχαν πεθάνει ηθικά πολύ προ του Θεοδοσίου. Θα επικαλεσθούμε εδώ τη γνώμη του γνωστού αθλητικογράφου ΄Αγγ. Παλαιολόγου : «΄Όταν το 393 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Μέγας διέτασσε την κατάπαυση των Ολυμπιακών Αγώνων, διέπραττε βεβαίως μια βάρβαρη πράξη. ΄Όμως η πρακτική αξία αυτής της απαγόρευσης δεν ήταν το ίδιο μεγάλη, γιατί ο Θεοδόσιος στην πραγματικότητα παραβίαζε ανοικτάς θύρας, αφού οι Ολυμπιακοί αγώνες είχαν πια περιπέσει σε κατάσταση υψίστης παρακμής και ανυποληψίας. Οι αγώνες μπορεί να μην είχαν σταματήσει ακόμα, είχε όμως εκλείψει η Ολυμπιακή Ιδέα».

3. Για το θέμα της καταστροφής αρχαίων μνημείων από «χριστιανούς», παράλληλα με τα συμπεράσματα της κ. Πολύμνιας Αθανασιάδη, είναι και εκείνα του αρχαιολόγου Gerasimos Pagoulatos, «The Destruction and Conversion of ancient temples to Christian Churches during fourth, fifth and sixth Centuries», Θεολογία, τ. ΞΕ΄ (1994), σσ. 152-170.

Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι και στο περ. Δαυλός ( αρ. 138/Ιούνιος 1993, σσ. 8022-23) σημειώνεται: «Όλοι σχεδόν οι καταστροφείς αρχαίων Ελληνικών μνημείων είναι Χριστιανοί εξ Ιουδαίων, δηλαδή Εβραίοι. Οι Χριστιανοί εξ εθνικών, δηλαδή οι Έλληνες, σπάνια μετείχαν σε διωγμούς Ελλήνων».

Σημασία δε έχει ότι και ο γνωστός «εικονοκλάστης» αλλά σπουδαίος ιστορικός ερευνητής και συστηματικός παρουσιαστής της «αρνητικής πλευράς» Κυριάκος Σιμόπουλος, ενώ μιλεί για τις «αποτρόπαιες βαρβαρότητες των Χριστιανών» (σ. 112 έ.ε.) στα αρχαία μνημεία, δεν παραλείπει να παρεμβάλει και κεφάλαιο με τον τίτλο: «Ο βυζαντινός άνθρωπος συντηρεί με ευλάβεια την παράδοση της αρχαίας ελληνικής τέχνης» (σ. 208 έ.έ.) [ βλ. το βιβλίο του: Η λεηλασία και καταστροφή των Ελληνικών Αρχαιοτήτων, Αθήνα 1997].

Παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα από το παραπάνω βιβλίο του Κυρ. Σιμόπουλου (σσ. 209-10) «Η πολιτιστική παράδοση θα κρατηθεί ζωντανή στους βυζαντινούς αιώνες-λογοτεχνία, επιστήμη, γραμματική, ρητορική και η ελληνική γλώσσα θα παραμείνει ανόθευτη. Είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι υπήρξε μια παιδευτική και συναισθηματική συνέχεια του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στο Βυζάντιο, όχι μόνο από τη διανόηση αλλά και από τον λαϊκό άνθρωπο, ενίοτε και από την εξουσία. Ο αυτοκράτορας της Νίκαιας Θεόδωρος Δούκας Λάσκαρις ( 1254-1258), κατά την επίσκεψή του στην Πέργαμο, νοιώθει συγκίνηση μπροστά στα λείψανα των αρχαίων μνημείων και έργων τέχνης και εκφράζει ενθουσιασμό και ευλάβεια για τα μεγαλουργήματα των προγόνων». […]

(σ. 211) Ο Κωνσταντίνος θα αξιοποιήσει την ελληνική πολιτιστική παράδοση για την προσωπική του αίγλη ταυτίζοντας το χάλκινο άγαλμα του Απόλλωνος που έστησε πάνω στην περίφημη πορφυρή κολώνα της Αγοράς, τον «κυκλοτερή πορφυρούν κίονα», με το αυτοκρατορικό του μεγαλείο. Στην κεφαλή του αγάλματος, που αφιέρωσε στον εαυτό του, πρόσθεσε ακτινωτά ήλους «από τον σταυρό του Χριστού», για να λάμπει κι αυτός σαν τον ήλιο. […]

(σ. 212-3): Αυτά τα καλλιτεχνήματα που συγκέντρωσε στην Κωνσταντινούπολη ο πρώτος αυτοκράτορας έμειναν αλώβητα σ’ ολόκληρη τη βυζαντινή περίοδο. Ούτε λαϊκή αποστροφή ούτε βανδαλισμοί. […]

Η παραδοσιακή επομένως αισθητική και η πανάρχαιη λαϊκή πολιτιστική παιδεία δεν είχε σβήσει, παρά τους βανδαλισμούς των πρώτων χριστιανών εναντίον των κλασσικών μνημείων. Και δεν θα σβήσει ποτέ στον ελληνικό κόσμο. Έτσι εξηγείται η διατήρηση ανέπαφων τόσων γλυπτών στην Κωνσταντινούπολη ως την επιδρομή των Δυτικών βαρβάρων. Απώλειες σημειώθηκαν μόνο από σεισμούς, πυρκαγιές και εσωτερικές αναταραχές-λαϊκές εξεγέρσεις, συγκρούσεις και καταστολές. Οι χριστιανοί της πρωτεύουσας θαύμαζαν τα αγάλματα που στόλιζαν την πόλη τους. […]

(σ. 226-7): Οι Βυζαντινοί διανοούμενοι –ακόμα και θεολόγοι- έχουν βαθειά γνώση της αρχαίας τέχνης και εκφράζουν χωρίς επιφυλάξεις τον απεριόριστο θαυμασμό τους. Συχνότατες στους βυζαντινούς αιώνες οι αναγωγές στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και τους επιφανείς δημιουργούς του και οι συγκρίσεις της βυζαντινής εικονογραφίας με την κλασσική ζωγραφική που αποκαλύπτουν κοινά ή παράλληλα καλλιτεχνικά ιδεώδη. […]

Αλλά και ο αείμνηστος Φίλος ΄Αγγ. Χωρέμης, αναφερόμενος στο διάταγμα του Θεοδοσίου, σημειώνει: «΄Εξ άλλου και η απαγόρευση δεν φαίνεται να εφαρμόστηκε πολύ αυστηρά σε όλη την έκταση της Αυτοκρατορίας. Αλλιώς δε θα είχε νόημα η επανάληψή της 40-45 χρόνια αργότερα από τον Θεοδόσιο Β΄ στον Θεοδοσιανό Κώδικα (C. Th. XVI, 10,25). Στον ίδιο κώδικα, λίγο παρακάτω (XVI, 10, 25) επιτρέπεται στους Χριστιανούς να μετατρέπουν τους αρχαίους ναούς σε Χριστιανικούς πράγμα που σημαίνει ή ότι οι ναοί αυτοί ακόμη λειτουργούσαν ή ότι είχαν εγκαταλειφθεί. Πάντως δεν είχαν καταστραφεί (…)

Ενώ λοιπόν υπάρχει κρατική πολιτική για την επιβολή του Χριστιανισμού (πολιτική που άλλωστε εφαρμόστηκε αρκετά ήπια), δεν υπάρχει καμμία πολιτική που να ενθαρρύνει την καταστροφή των αρχαίων ιερών. Αυτό που πράγματι έγινε είναι καταστροφές και ακρότητες σε τοπικό επίπεδο, από φανατικούς εκκλησιαστικούς και πολιτικούς παράγοντες, κυρίως εναντίον αγαλμάτων αρχαίων θεοτήτων με συνηθέστερο το φαινόμενο της ρινοκοπής και καταστροφής των προσώπων. Οι άνθρωποι αυτοί εξαγρίωναν τον όχλο, πράγμα όχι δύσκολο, αν σκεφτούμε ότι μόλις 75-80 χρόνια χώριζαν την εποχή αυτή από τους φοβερούς διωγμούς των Διοκλητιανού και Γαλερίου (+311) και 55-60 χρόνια από τον «ηπιώτερο» διωγμό του Δικινίου (310-324)˙ τον εξαγριωμένο αυτόν όχλο τον εξαπέλυαν να κάψει και να καταστρέψει οτιδήποτε «εθνικό» εύρισκε μπροστά του. Αυτό όμως ουδέποτε υπήρξε πολιτική του Μεγάλου Θεοδοσίου και, όπως θα δούμε, όταν έγινε προσπάθησε να το σταματήσει και να το θεραπεύσει».

Σώζεται, επίσης, Λιβανίου Αντιοχέως, Λόγος προς Θεοδόσιον τον βασιλέα, Υπέρ των Ιερών (αρ. 30). Ο μεγάλος ρητοροδιδάσκαλος (314-393), επιφανής εκπρόσωπος της φθινούσης ελληνικής αρχαιότητος, διδάσκαλος και του Ιω. Χρυσοστόμου, έγραψε το 386 το κείμενο αυτό, απευθυνόμενος στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α΄(379-395) και παραπονούμενος για την στάση φανατικών μοναχών (της Αντιοχείας) έναντι των τεμενών (εθνικών ναών). Απεχθανόταν ιδιαίτερα τους «μελανειμονούντας» (λογ.30,8). Εν τούτοις χριστιανοί νέοι, όπως ο Μ. Βασίλειος, Αμφιλόχιος Ικονίου και Ιωάννης ο Χρυσόστομος έγιναν μαθητές του. Ο Βασίλειος στην (αμφιβόλου γνησιότητος) αλληλογραφία του με τον Λιβάνιο φαίνεται να του στέλνει συνεχώς μαθητές «και έτερον σοι πέμπω Καππαδόκην»! Χαρακτηριζόταν «μικρός Δημοσθένης». Για την κατανόηση της στάσεώς του έναντι του Χριστιανισμού, ας σημειωθεί ότι ήταν συνεπής οπαδός της ειδωλολατρίας, εθυσίαζε στις θεότητές της και μετερχόταν την μαντεία. Είχε μυηθεί σε διάφορα εθνικά μυστήρια. Ο ιερός Χρυσόστομος τον ονομάζει «πάντων δεισιδαιμονέστατον» (ευσεβέστατον). (Εις Νεωτ. Χηρεύσασαν, 1). Πίστευσε στην προσπάθεια του αυτοκράτορα Ιουλιανού και στην ανάσταση του ειδωλολατρικού κόσμου, μολονότι κατά την νεότητά του έδειξε τάσεις φιλοχριστιανικές. Τον επηρέασε όμως ο Ιουλιανός, όπως και αυτός επηρεάσθηκε από τον Λιβάνιο, του οποίου μελετούσε τα έργα και έγινε έμμεσα μαθητής του. (Βλ. το άρθρο του Παν. Χρήστου στην Θ.Η.Ε., τ. 8, 1966, στ. 294-299 με βιβλ.)

Παρατίθεται και ο σχολιασμός του ΄Αγγ. Χωρέμη:

«Ο λόγος του Λιβανίου “ υπέρ των ιερών” δεν γράφτηκε λόγω ακροτήτων, που έγιναν εις εφαρμογήν του διατάγματος κατά της αρχαίας θρησκείας. Το διάταγμα εξεδόθη το 391 και το κείμενο του Λιβανίου γράφτηκε το 386, δηλ. πέντε ολόκληρα χρόνια νωρίτερα με άλλη ευκαιρία. Ο Θεοδόσιος διώρισε ύπαρχο της Ανατολής κάποιον συμπατριώτη και φίλο του, τον ΄Ιβηρα Μάτερνο Κυνήγιο. Ο άνθρωπος αυτός ήταν φανατικός θρησκόληπτος και έξαλλος˙ υπεκίνησε πράγματι τον όχλο, επι κεφαλής του οποίου ήταν φανατικοί καλόγεροι, και άρχισαν να καταστρέφουν τα αρχαία ιερά, στην αρχή κυρίως τα μικρά (και απροστάτευτα) ιερά της υπαίθρου και εν συνεχεία άρχισαν να μπαίνουν και να καταστρέφουν ιερά και μέσα στις πόλεις. Τότε ο Λιβάνιος γράφει τον περίφημο και ωραιότατο λόγο του “ υπέρ των Ιερών” . Η αντίδραση του “ θρησκόληπτου” Θεοδοσίου ήταν να … απαγορεύσει στους μοναχούς την είσοδο στις πόλεις, προστατεύοντας έτσι τα εθνικά ιερά των άστεων και όταν σε λίγο πέθανε Ο Μάτερνος Κυνήγιος τοποθέτησε ως ΄Υπαρχο της Ανατολής τον σώφροΠνα εθνικό Ευτόλμιο Τατιανό, ο οποίος κατάφερε να ηρεμήσει τα πράγματα και να φέρει την καταλλαγή.

΄Όλα αυτά μαρτυρούν ότι ουδέποτε υπήρξε επίσημη πολιτική του Θεοδοσίου η καταστροφή του αρχαίου κόσμου και μάλιστα με την μορφή των ακραίων βανδαλισμών, όπως λέγεται συνήθως. Μαρτυρούν επίσης το κύρος που είχε ο Λιβάνιος στον θεωρούμενο θρησκόληπτο βασιλέα, κύρος που φάνηκε και όταν με δύο ακόμή λόγους του, τους “Προς Θεοδόσιον τον Βασιλέα επί ταις διαλλαγαίς” κατόρθωσε να σώσει την Αντιόχεια, η οποία είχε στασιάσει. Σ΄ αυτήν την προσπάθεια είχε και την συνεπικουρία του επισκόπου Αντιοχείας Φλαβιανού, του οποίου τον λόγο φαίνεται ότι είχε γράψει ένας νεαρός Χριστιανός κληρικός, μαθητής του Λιβανίου, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Βλέπουμε λοιπόν, ότι και συνεργασία με Χριστινούς είχε ο Λιβάνιος, όταν κοινοί στόχοι το επέβαλαν».

Χρειάζεται, πράγματι, νηφαλιότητα και γνώση, για να κατανοηθεί η συνεργασία του Λιβανίου με τους Χριστιανούς. Αλλά οι άνθρωποι εκείνοι ζούσαν τα πράγματα μέσα στη φυσικότητά τους και όχι στο τεχνητό κλίμα αντιπαλότητας, που δημιουργούν οι φανατικοί ( εκατέρωθεν) των ημερών μας. Μήπως σ’ όλη τη μακρά διάρκεια του «Βυζαντίου»/Ρωμανίας δεν έλαβαν χώρα παρόμοιες συνεργασίες και συνυπάρξεις; Η χαρακτηριστικότερη, μάλιστα, ήταν η συνεργασία των δύο ιδεολογικά αντιπάλων, που η αντίθεσή τους σκόπιμα και τεχνητά υπερτονίζεται σήμερα του Οικουμ. Πατριάρχου Γενναδίου Β΄ του Σχολαρίου και του σοφού και υποστηρικτού της αρχαίας θρησκείας, Γεωργίου Πλήθωνος-Γεμιστού. Ο τελευταίος δεν δίστασε να συμμετάσχει στην κρίσιμη Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας (1438/39), ως μέλος της Ορθόδοξης αντιπροσωπίας για να βοηθήσει την Ορθόδοξη Εκκλησία στις τραγικές εκείνες στιγμές γι’ αυτήν και το Γένος. Εκεί έδωσε μάχη, με τις επιστημονικές του γνώσεις, υπέρ της Ορθοδοξίας και μαζί με τον πρωταγωνιστή της Ορθοδοξίας, άγιο Μάρκο τον Ευγενικό (+1444), δεν υπέγραψε την ΄Ενωση με τον Παπισμό. Παρά τις διαφορετικές ιδεολογικο-πνευματικές προϋποθέσεις τους θεωρούσαν και οι δύο την ΄Ενωση ως υποταγή στον παπισμό και επιζήμια για το Γένος/΄Εθνος. Αλλά έτσι σκέπτονται όσο αγαπούν το ΄Εθνος. Οι σημερινοί Νεοπαγανιστές, σχεδόν κατά κανόνα, δεν αγαπούν το ΄Εθνος και τον Ελληνισμό, παρά τα λεγόμενά τους, διότι πολεμώντας την Ορθοδοξία που είναι πια αδιαίρετα ενωμένη με την ελληνικότητα, κατεργάζονται την διάλυσή τους.
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=21198#21198

Chabad Movement: Ακροδεξιά θρησκευτική Εβραϊκή οργάνωση στην Κύπρο

Απο το blog GreekNation

Το κίνημα Σαμπάντ (Chabad Movement) όπως μαθαίνουμε έδω
http://www.godlikeproductions.com/forum1/message676458/pg1
είναι μια ακροδεξιά θρησκευτική Σιωνιστική Εβραϊκή οργάνωση που όπως δηλώνουν τα ίδια τα μέλη της http://en.wikipedia.org/wiki/History_of_the_Jews_in_Cyprus έχουν σταλεί στη Κύπρο το 2003 για την»αναζωογόνηση του Ιουδαϊσμού στο νησί».
Το κίνημα Σαμπάντ φαίνεται να είναι πολύ ενεργό αλλά και πολύ πλούσιο, αφού μέσα σε 2 χρόνια έχουν κτίσει δικό τους Πολιτιστικό Κέντρο, Συναγωγή, Λουτρό για θρησκευτικούς σκοπούς, και σχολείο στη Λάρνακα.

Το κίνημα σήμερα ανάγεται στις 350 οικογένειες (δηλαδή γύρο στα 2,000 άτομα) που εγκαταστάθηκαν στη Κύπρο για να αναζωογονήσουν τη θρησκεία τους και όχι μόνο.
Τα μισά μέλη (που όλο και αυξάνονται) είναι Ισραηλινοί πολίτες και τα άλλα μισά προέρχονται από Εβραίους της Ρωσίας και της Αγγλίας. Έχουν ανακηρύξει τον εαυτό τους ως «Εβραϊκή Κοινότητα της Κύπρου» και μάλιστα έχουν δημιουργήσει και αναρτήσει ιστοσελίδα στο διαδίκτυο με την καθόλου συμβολική ονομασία «Εβραϊκή Κύπρος» που μπορείτε να τη βρείτε http://www.jewishcyprus.com
Δεν θα είναι καθόλου παράξενο αν σε λίγο καιρό απαιτήσουν και πολιτικά δικαιόματα σαν θρησκευτική μειονότητα για να μπορούν έτσι να έχουν επίδραση πάνω στη πολιτική ζωή της Κύπρου, και μέσω αυτής της επίδρασης να μπορούν να προωθούν τη Σιωνιστική τους ιδεολογία, όπως έχουν κάνει και σε άλλα κράτη. Ο κάθε ανθρωπος έχει το δικαίωμα να ασκεί ελεύθερα τα θρησκευτικά του πιστεύω, και αυτό το μπλόκ είναι το πρώτο που θα το υποστηρίξει αυτό το διακαίωμα, αλλά όταν μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων μεταναστεύει σε μια άλλη χώρα χρησιμοποιόντας τη θρησκεία τους για πολιτικούς σκοπούς και για τα συμφέροντα μιας άλλης χώρας, τότε κάτι δεν πάει καλά.Οι Εβραίοι στη Κύπρο έχουν μια μακρά ιστορία που διακόπηκε στη αρχαιότητα όταν οι Εβραίοι του νησιού εξεγέρθηκαν κατά τους Ρωμαίους το 117 π.Χ και κατάσφαξαν όπως αναφέρει http://en.wikipedia.org/wiki/Kitos_War/wiki/Kitos_War ο ιστορικός εκείνης της εποχής , Δίων Κάσσιος, 240,000 Έλληνες της Κύπρου.
Οι Ρωμαίοι από τότε απαγόρευσαν στους Εβραίους να κατοικούν στο νησί και έτσι η παρουσία τους στη Κύπρο στα νεότερα χρόνια ήταν μηδαμινή μέχρι το 19 αιώνα όπου η Κύπρος συμπεριλήφθηκε σαν ένα κομμάτι του Μεγάλου Σιωνιστικού Κράτους κατά τη γέννηση του κινήματος του Σιωνισμού. Για αυτό το λόγο στις αρχές του 20 ου αιώνα στάλθηκε στη Κύπρο ένας Εβραϊκός πληθυσμός από την Ευρώπη για να αρχίσουν την εποίκιση τους στο νησί, αλλά δυστυχώς για αυτούς, όπως μαθαίνουμε http://www.chabad.org/library/article_cdo/aid/746303/jewish/A-Jewish-Detective-in-Cyprus.htm η κυπριακή γη δεν τους δέχθηκε αφού πέθαναν από τη ζέστη, την ανομβρία και την ελονοσία.
Για αυτό το λόγο η ιδέα τους να εποικίσουν το νησί εγκαταλείφθηκε αλλά όπως φαίνεται δεν ξεχάστηκε.
Μεταξύ του 1946 και του 1949 κατά τη μεγάλη τους έξοδο από την Ευρώπη με προορισμό να εποικήσουν τη Παλαιστίνη, 50,000 Εβραίοι βρέθηκαν σε καταυλισμούς στη κατεχόμενη σήμερα Αμμόχωστο στη περιοχή Καράολος, μέχρι να τους δοθεί η άδεια από τους Άγγλους να εγκατασταθούν στη Παλαιστίνη.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στη Κύπρο, γεννήθηκαν 2,000 Εβραιόπουλα στο νησί, και για αυτό, αλλά και για εθνικούς λόγους, το Κράτος του Ισραήλ αγόρασε (δεν ξέρουμε από ποιους) όλη αυτή την περιοχή του Καράολου στη κατεχόμενη Αμμόχωστο, και όπως μαθαίνουμε και από http://jewish-heritage-europe.eu/country/cyprus/cyprus.htm , την έχει ανακηρύξει μάλιστα το 1987 και σε Περιοχή Εθνικής (Εβραϊκής) Κληρονομιάς, με 500,000 επισκέπτες ετησίως στα» άγια αυτά χώματα του Εβραϊκού Έθνους».
Δεν έφτανε η φιλοξενία που βρήκαν στη Κύπρο, δεν έφταναν όλα τα κακά που μας βρήκαν από τους Τούρκους, δεν μας έφταναν όλοι οι Τούρκοι έποικοι, δεν φτάνει που η μισή Κύπρος είναι κατεχόμενη, τώρα αυτοί οι κουβαλητοί Εβραίοι που εγκαταστάθηκαν στη Κύπρο δημιουργούν και Εβραϊκό Ζήτημα και βγαίνουν και από πάνω κατηγορώντας τη Κύπρο και τους Κυπρίους ως αντισημίτες οι οποίοι όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι έχουν επηρεαστεί (σαν άβουλα όντα) από μουσουλμανικούς πληθυσμούς που εγκαταστάθηκαν στη Κύπρο από τον Λίβανο μετά το πόλεμο του 2006.
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί Λιβάνιοι εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο, αλλά αυτό έγινε κατά το Εμφύλιο Πόλεμο του Λιβάνου και όχι πρόσφατα. Ακόμη η μεγάλη πλειοψηφία από αυτούς τους Λιβάνιους έχουν φύγει, και αυτοί που έμειναν στη Κύπρο είναι μερικές χιλιάδες (και όχι 100,000 όπως ισχυρίζονται) που οι πιο πολλοί είναι χριστιανοί και όχι μουσουλμάνοι. Αλλά ούτως ή αλλιώς, οι Κύπριοι δεν χρειάζονται κανένα για να τους πει πως να σκέφτονται.
Κατά αρχή ας σταματήσουν οι Σιωνιστές να χρησιμοποιούν τον όρο «αντισημιτισμός» επειδή κάποιοι άνθρωποι στον κόσμο αρνούνται να δεχθούν τις φασιστικές, ρατσιστικές, και ιμπεριαλιστικές μεθόδους των Σιωνιστών και του Κράτους του ισραήλ. Άλλο Εβραίοι, και άλλο Σιωνιστές Εβραίοι, γιατί υπάρχουν και πολλοί Εβραίοι που δεν είναι Σιωνιστές και μάχονται εναντίον αυτής της ιδεολογίας.Μήπως είναι και αυτοί αντισημιτιστές; Ο Σιωνισμός δεν είναι θέμα φυλής, αλλά ιδεολογίας.
Σε άρθρο που έχει δημοσιευθεί στις 1 Φεβρουαρίου 2009 στη Ισραηλινή εφημερίδα» The Jerusalem Post» κατηγορούν τη Κύπρο και τους Κυπρίους για «αντισημιτισμό», και έτσι αρχίζει ο γνωστός πόλεμος σπίλωσης και κατηγορίας όχι μόνο εναντίον του ελληνισμού αλλά και το Εθνικό Ζήτημα της Κύπρου και μάλιστα απειλούν (κάτι το σύνηθες) να αποσύρουν τα μεγάλα χρηματικά κεφάλαια που ισχυρίζονται ότι έχουν επενδύσει στο νησί για να συνετίσουν τους Κύπριους.
Ας τα πάρουν και να φύγουν και αυτοί μαζί!
Το ποιο κραυγαλέο από όλα αυτά που γίνονται εις βάρος της Κύπρου, είναι ότι κανένα από τα μέσα μαζικής (παρα) πληροφόρησης της Κύπρου δεν τα έχει πάρει καν ιδέα! Ύπνος αμέριμνος μέχρι να είναι πολύ αργά όταν ξυπνήσουν και μάθουν ότι έχουμε και Εβραϊκό μειονοτικό πρόβλημα στη Κύπρο και ασκήσεις πίεσης προς στη Κυπριακή Κυβέρνηση από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, για να σταματήσει να φέρεται «ρατσιστικά» στη δήθεν «Εβραϊκή Κοινότητα της Κύπρου» (που πριν λίγα χρόνια δεν υπήρχε) και να μην είναι ένα «αντισημιτικό» κράτος και να δεχθεί τη Σιωνιστική ιδιολογία στην εξωτερική του πολιτική.

noctoc-noctoc

Η χαρτογράφηση του Σιωνισμού ΜΕΡΟΣ Β

Ο Σιωνισμός είναι μια απάνθρωπη, αντίθεη και ρατσιστική ομάδα που αιώνες τώρα παραπλανά όλο τον κόσμο, με στόχο την παγκόσμια κυριαρχία. Κατά την εξορία των Εβραίων στη Βαβυλώνα και γύρω στο 586, κάποιοι Εβραίοι αναμείχθηκαν με τους Χαλδαίους και μυήθηκαν από αυτούς στην αστρολογία, τον πνευματισμό και τη μαγεία. Έτσι προέκυψε η μαγεία Καμπάλα, το βιβλίο Ταλμούδ και η ομάδα των Φαρισαίων, η οποία επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ το 583 με τους υπόλοιπους Εβραίους. Σιγά σιγά οι Φαρισαίοι, που ονειρεύονταν ότι ο Θεός θα βασίλευε σε όλο τον κόσμο μέσω αυτών και ενός θεϊκού απεσταλμένου (Μεσσία) που θα υπέτασσε τους άλλους λαούς με το σπαθί, απέκτησαν τον έλεγχο των δικαστηρίων και του Μεγάλου Συνεδρίου (Σανχεντρίν), που ίδρυσε το 457 ο Έσδρα. Αυτοί μεθόδευσαν τη Σταύρωση του Ιησού Χριστού, που δεν ήταν όπως Τον ήθελαν. Το 70 μ.Χ., με την κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο, το Σανχεντρίν μεταφέρθηκε στη Γιάμνια, και ο ραβίνος Ιωχανάν έπεισε όλους τους Εβραίους πως αυτό ήταν μια θρησκευτική και διοικητική εξουσία αντιπροσωπευτική όλους του έθνους. Έτσι οι Φαρισαίοι ανέλαβαν ουσιαστικά τη διοίκηση του Εβραϊκού λαού. Αργότερα το Συνέδριο μεταφέρθηκε κατά σειράν στην Τιβεριάδα, τη Βαβυλώνα, την Κωνσταντινούπολη (1680) και τη Θεσσαλονίκη (1880). Μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τους Έλληνες, μεταφέρεται κατά σειρά στη Μ. Βρετανία, στις Η.Π.Α. και τέλος στο Ισραήλ (1970).
Ο Σιωνισμός στάθηκε πάντα εχθρός του Ελληνισμού, θεωρώντας τον εμπόδιο για την παγκόσμια κυριαρχία, και η εχθρότητα αυτή μεγάλωσε με τον ασπασμό της χριστιανικής πίστης από τους Έλληνες. Ο Σιωνισμός φέρεται ως δημιουργός ή υποκινητής του Γνωστικισμού (Σίμων ο μάγος), του Αρειανισμού – και άλλων ομάδων και αιρέσεων, με τις οποίες επιχείρησε να νοθεύσει το Χριστιανισμό – του Ισλάμ, που χρησιμοποίησε για να καταστρέψει το Βυζάντιο, και πλήθους ισλαμικών αιρέσεων, όπως οι Φατιμίδες και οι Ασσασίνοι, οι οποίοι δίδαξαν και τους Ναΐτες.
Ακόμα των Ροδόσταυρων, της Μασονίας, των Μαρτινιστών, των Πεφωτισμένων της Βαυαρίας (illuminati), της Θεοσοφικής Εταιρείας, διαφόρων οικονομικών και κοινωνικών θεωριών (Μαρξισμός, αναρχισμός) κ.ά.Με τη Γαλλική Επανάσταση και το μασονικό της σύνθημα «ελευθερία, ισότης, αδελφότης», το οποίο οι ίδιοι οι Σιωνιστές στα «Πρωτόκολλά» τους διακωμωδούν, ανέτρεψαν την παραδοσιακή αριστοκρατία, ώστε η εξουσία να περιέλθει στα χέρια των «κυρίων του χρήματος», δηλαδή των ίδιων.Στη Ρωσία, αφού πρώτα πέτυχαν πλήρη διάβρωση της αυλής δια του Ρασπούτιν, του θεοσοφιστή ψευτοκαλόγερου που έλεγχε την τσαρίνα, άρπαξαν την εξουσία μέσω των μελών του κομμουνιστικού κόμματος, που φαντάζονταν πως… επαναστατούσαν για το καλό του λαού.
Ο Σιωνισμός υποστήριξε τα περισσότερα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, φροντίζοντας μετά να βάλει στο χέρι τους δήθεν «απελευθερωμένους» λαούς με προκατασκευασμένα κόμματα και πολιτικούς, μυστικές υπηρεσίες, δάνεια, μασονικές στοές και άλλες ραδιουργίες. Ως βασικοί υπηρέτες των σχεδίων του Σιωνισμού φέρονται η Αγγλία – έδρα της μασονικής στοάς Mother Lodge – και κατόπιν η Αμερική, που είναι και βασική υποστηρίκτρια του κράτους του Ισραήλ. Ο Σιωνισμός υποκινεί δια των πρακτόρων του αναρχικές και φασιστικές ομάδες, ώστε ο κοσμάκης να τρομοκρατείται και να ζητά περισσότερο κράτος, περισσότερη καταστολή. Ακόμα προωθεί και στρατιωτικά καθεστώτα. Όμως ο κοινοβουλευτισμός – άσχετος με τη δημοκρατία των αρχαίων Ελλήνων, την επαναστατική εθνοσυνέλευση του ’21 και τις δημοκρατικές συνοδικές διαδικασίες της Εκκλησίας – κατορθώνει να επιβάλλει τους πιο εξωφρενικούς νόμους (Shengen), να καταπνίγει τις αντιδράσεις και να εξαπατά με πιο μεγάλη επιτυχία από μια δικτατορία, ενώ ο κόσμος ικανοποιείται με την ψευδαίσθηση των ελεύθερων εκλογών και δεν επαναστατεί.
Ο Σιωνισμός δρα δια της παραπλάνησης. Έτσι, από την Ευρωπαϊκή Ένωση Χάλυβα δημιούργησε την Ε.Ο.Κ. και κατόπιν την Ενωμένη Ευρώπη, που κανείς δεν διευκρινίζει προς τα που οδεύει. Τέλος, τραγική είναι η παραπλάνηση ακόμα και του εβραϊκού λαού από το Σιωνισμό: οι ίδιοι οι ηγέτες του Σιωνισμού (Τέοντορ Χερτζλ κ.ά) οργάνωσαν με τον Τσάρο και το Χίτλερ τις διώξεις των ομοεθνών τους, ώστε να τους κάνουν θιασώτες της επιστροφής στην Παλαιστίνη και να απαιτήσουν δικό τους κράτος λόγω των διώξεων αυτών, που ποτέ δεν είχαν ως θύματα τους πλούσιους Σιωνιστές… (όπως καταγγέλλουν πολλοί Εβραίοι, βλ. ). Σύμφωνα με τα «Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών» τέτοιου είδους θυσίες «για το καλό του συνόλου» είναι ψιλά γράμματα, ενώ ένας θυσιασμένος Εβραίος αξίζει όσο εκατόμβες Χριστιανών μπροστά «στα μάτια του Θεού…».Ο Σιωνισμός δεν είναι αφελής ώστε να αποκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο.
Αιώνες τώρα εργάζεται μέσω πρακτόρων, που και αυτοί φορούν προσωπείο, κρύβοντας τα σχέδιά τους από τους υφισταμένους τους. Ο ινδοβουδιστικός μανδύας χρησιμοποιείται, γιατί η μοιρολατρία των θρησκειών αυτών (Κάρμα κ.τ.λ.) δημιουργεί τους τέλειους σκλάβους, όπως αποδεικνύει η περίπτωση της Ινδίας. Ο Ινδοβουδισμός μοιάζει εντυπωσιακά με τις «εσωτερικές», δηλ. μαγικές παραδόσεις της Ευρώπης και την Εβραϊκή Καμπάλα, όχι επειδή πρόκειται περί της αλήθειας, όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε, αλλά επειδή κοινός διδάσκαλος όλων αυτών είναι ο Εωσφόρος. Άλλο εντυπωσιακό είναι ότι οι ινδουιστικές και πάσης φύσεως νεοεποχίτικες οργανώσεις, που διεκπεραιώνουν την αποβλάκωση των «Γκόϊμ» (μετ. «κτήνη», όλοι οι λαοί πλην των Εβραίων, κατά το Ταλμούδ) για λογαριασμό του Σιωνισμού, προετοιμάζουν τους οπαδούς τους για θρησκευτικό πόλεμο και εκδίδουν βιβλία όπου περιγράφεται η διακυβέρνηση του κόσμου με βάση τις κάστες του Ινδουισμού (Χάρε Κρίσνα) και ολοκληρωτικά μοντέλα φασιστικού τύπου (Νέα Ακρόπολη κ.ά.).
Υποστηρίζεται ότι ο Σιωνισμός έχει εισδύσει στην Παπική Εκκλησία και ελέγχει πλέον εγκληματικές οργανώσεις, όπως η Μαφία, και μέσω αυτών και μυστικών υπηρεσιών, το εμπόριο ναρκωτικών, την τρομοκρατία κι άλλες παράνομες δραστηριότητες….
Όμως δεν έχει νόημα να δείχνεις τον υποκινητή, εάν δεν φροντίζεις η ζωή σου να μην είναι μια κατάφαση σε αυτή την κατάσταση. Οι Χριστιανοί ας βιώνουμε την ειρήνη του Χριστού και την αδιάλειπτη προσευχή, ας δίνουμε στους συνανθρώπους μας την αγάπη, που τόσο λείπει σήμερα. Ας γνωρίζουμε ποια είναι η Ορθόδοξη Πίστη, ώστε να μην πέφτουμε στις πλάνες της «Νέας Εποχής», και να διαφωτίζουμε όσους έχουν τυχόν πέσει, και ας στηρίζουμε κάθε προσπάθεια ενημέρωσης πάνω σε τέτοια θέματα.
Ας μην υποκύπτουμε στον καταναλωτισμό, τη σαρκολατρία, την αποχαύνωση της τηλεθέασης, την αδιαφορία της καθημερινότητας. Ας είμαστε το αλάτι της γης και το φως του κόσμου. Τότε μόνο θα είμαστε αποτελεσματικοί απέναντι σε τέτοια σκοτεινά και απάνθρωπα σχέδια.

GreekNation

Το πρώτο μέρος:

Η χαρτογράφηση του Σιωνισμού και οι υπηρέτες του

Ο Χριστιανικός Παρθενώνας

#fullpost{display:inline;}

Κ.Γαβράς: «Νόμιζα πως η Ελλάδα είχε ξεφύγει από τις μικρότητες»

Λυπηρό και απαράδεκτο για την Ελλάδα χαρακτήρισε ο διεθνής Έλληνας σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς, το «ψαλίδισμα» που έγινε στη 13 λεπτών ταινία του , η οποία προβάλλεται στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Το σημείο της ταινίας που «ενόχλησε» ήταν η σκηνή που εμφανίζονται…
ανδρικές φιγούρες να σφυροκοπούν τα μάρμαρα του Παρθενώνα και οι οποίες παραπέμπουν σε ορθόδοξους ιερείς.

Ο Κώστα Γαβράς από το Παρίσι δήλωσε :«Βρίσκω πολύ λυπηρό και απαράδεκτο για την Ελλάδα, μια χώρα που είναι και μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αυτό που συνέβη: το να υποκύψει δηλαδή η Πολιτεία στις πιέσεις εκπροσώπων της Εκκλησίας και να προβεί σε αυτήν την πράξη παρέμβασης σ’ ένα φίλμ που αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα. Ο,τι απεικονίζεται σε αυτό το μικρό φίλμ είναι ιστορικά αποδεδειγμένο. Αναφέρεται στις καταστροφές που έχει υποστεί ανά τους αιώνες το μνημείο, από τους ανθρώπους. Οι πρώτοι χριστιανοί έκαναν αρκετές καταστροφές στα μνημεία και στα γλυπτά για διάφορους λόγους, ορισμένες φορές επειδή απλώς τους είχε σκανδαλίσει η γύμνια των αγαλμάτων.

Η ιδέα του φιλμ ήταν να διατρέξουμε τις καταστροφές που έχει υποστεί το μνημείο από το ανθρώπινο χέρι για να φτάσουμε και στη μέγιστη καταστροφική πράξη του Ελγιν. Τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετώπισε, άλλωστε, το μνημείο ήταν από τους ανθρώπους. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι καταστροφικές παρεμβάσεις ίσως η Ακρόπολη να είχε παραμείνει όπως ήταν στην εποχή του Περικλή, πριν από 2.500 χρόνια. Οσο για τις αντιδράσεις των εκπροσώπων της Εκκλησίας, δεν με ξαφνιάζουν. Η Εκκλησία αρνείται πάντοτε την πραγματικότητα, για να σώσει το δόγμα της. Νόμιζα ότι η Ελλάδα είχε ξεφύγει απ’ όλες αυτές τις μικρότητες… Λυπάμαι πολύ!» πηγή:tvxs.gr

Εμείς λυπούμαστε πραγματικά για το ανιστόρητο φιλμάκι του. Ο κύριος Γαβράς ακολούθησε κατά γράμμα την ρήση από το Χολιγουντιανό φιλμ : Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Λίμπερτυ Βάλανς, «when the legend becomes fact print the legend (Όταν ο θρύλος γίνεται γεγονός τύπωσε τον θρύλο). Δεν ήξερε! Γιατί δεν ρώταγε. Απλά και αβασάνιστα ακολουθησε την παραδειγματική αλήθεια του φραγκοφορεμένου κρατιδίου που ακούει στο όνομα «Ελλάς» που δεν θέλει να ξέρει τίποτα για την Ελληνική Αυτοκρατορία της Ανατολής, το λεγόμενο Βυζάντιο, ώστε να μπορέσει να γίνει δεκτό στην Ευρώπη του Καρλομάγνου.

Φιλάρεσκα πιστεύει ότι το φιλμάκι αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα. Ποια ιστορικά γεγονότα; Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν Ορθόδοξοι παπάδες ή καλόγεροι άλλα χριστιανοί. Είναι ιστορικό γεγονός ότι οι χριστιανοί κατέστρεψαν μνημεία της αρχαίας θρησκείας. Αυτή είναι η μοίρα όλων των παλιών θρησκειών όταν συγκρούονται με τις νέες και όχι το χαρακτηριστικό της Ορθοδοξίας όπως αφήνει να εννοηθεί. Τον Μεσαίωνα η Καθολική εκκλησία με φωτιά κα μαρτύρια εξάλειψε από τις περιοχές που εξασκούσε εξουσία κάθε έκφραση παλιάς λατρείας στέλνοντας στην πυρά με την κατηγορία της μαγείας όποιον τόλμαγε να της εναντιωθεί. Στην Αμερική μετά την σφαγή στο Wounded Knee απαγορεύτηκε δια νόμου στους ινδιάνους να εξασκούν τις λατρευτικές τους τελετουργίες και όλα τα ιερά σκεύη τους κατασχέθηκαν και πήγαν για τα μουσεία. Στην Ρωσία ο κομμουνισμός, μία αίρεση του δυτικού προτύπου όπως τον είχε αποκαλέσει ο Άρνολντ Τόυνμπη κατέστρεψε εκκλησιές μοναστήρια για να κάνει χώρο στην δικιά του δοξασία. Σήμερα στην εποχή των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» βλέπουμε εκκλησιές να γίνονται στάβλοι ή να τινάζονται στον αέρα γιατί η φυσική παρουσία τους ενοχλεί τα καινούργια αφεντικά.

Οχι ομως ο Παρθενώνας στον οποίον αναφέρεται το φιλμάκι του. Όσον αφορά τον Παρθενώνα, το μνημείο του Περικλέους, ο κύριος Γαβράς πλανάται. Η πλάνη είναι ανθρώπινη ατέλεια του νου, η εσκεμμένη πλάνη είναι κατακριτέα και φανερώνει ιδιοτέλεια συμφέροντος. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι πλανήθηκε και έκανε λάθος. Σκηνοθέτης είναι όχι ιστορικός. Ότι του είπαν έφτιαξε.

Αναφέρεται απαξιωτικά στο «δόγμα της εκκλησίας». Μα αυτό το δόγμα πήρε τον Παρθενώνα από έναν απλό ναό της πόλης του Περικλή τον συντήρησε και τον εκτόξευσε στο διεθνές στερέωμα μετατρέποντάς τον με ελάχιστες αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις σε Χριστιανική εκκλησία, ακόμη και τα βάθρα των Ολυμπίων Θεών έμειναν στην θέση τους ανέπαφα. Ο Παρθενώνας από την στιγμή που έγινε Εκκλησία, αφιερωμένη στην Παναγία την Αθηνιώτισσα, έγινε τόπος προσκυνήματος και λατρείας το ίδιο σημαντικός όσο η Κωνσταντινούπολη και η Ιερουσαλήμ. Ο Παρθενώνας δεν ήταν παρά ένας από τους πολλούς ναούς της κλασσικής Αθήνας. Ο Βυζαντινός Παρθενώνας, ο Χριστιανικός Παρθενώνας απέκτησε την σημασία και τους συμβολισμούς που διατηρεί μέχρι σήμερα. Το σύγχρονο θέμα του «φωτός» που εκπέμπει ο ναός είναι Βυζαντινό θαύμα που δεν έχει καμία σχέση με την αρχαιότητα.

Αντί όμως να κάνει δηλώσεις και να δογματίζει διεκδικώντας το παπικό αλάθητο ας διαβάσει το βιβλίο του Antony Kaldellis, The Christian Parthenon, Classisism and Pilgrimage in Byzantine Athens, Cambridge University Press , 2009. Αφού το διαβάσει θα πρέπει να ζητήσει συγγνώμη για τις απρεπείς και αμετροεπείς δηλώσεις του . Εκτός βέβαια αν το κομμάτι στο φιλμάκι δεν είναι προϊόν λάθους ή πλάνης αλλά εσκεμμένη διαστρέβλωσης που εξυπηρετεί. Στην δεύτερη περίπτωση να είναι σίγουρος δεν θα έχει την τύχη της Hanna K(κλικ).

Γι αυτόν που θα ήθελε να διαβάσει!
Byzantine Athens and the Parthenon «a Forgotten History»
A Heretical (Orthodox) History of Parthenon

VENDETA

Στόχος βανδαλισμού χριστιανικές εγκαταστάσεις στο Ισραήλ

Στόχος βανδαλισμού έγιναν την περασμένη εβδομάδα, οι εγκαταστάσεις ενός κέντρου νεολαίας το οποίο χρηματοδοτείται από χριστιανούς, στην Άκρα (Acre), μια πόλη στο βόρειο Ισραήλ.

Οι κάτοικοι της πόλης, εδώ και καιρό, είχαν εκφράσει «την ανησυχία τους» ότι τα προγράμματα του κέντρου αποβλέπανε στην πραγματικότητα στον «ευαγγελισμό» (προσηλυτισμό στον χριστιανισμό) του Ιουδαϊκού πληθυσμού, όπως ανέφερε η εφημερίδα Jerusalem Post.

Σε επιστολή του προς το «International Fellowship of Christians and Jews» (IFCJ), «Διεθνής Αδελφότητα Χριστιανών και Εβραίων (IFCJ), η οποία χρηματοδοτεί αυτά τα κέντρα, o Δήμαρχος της Άκρα, Shimon Lankri, είπε ότι κάποιοι κάτοικοι ήταν «καχύποπτοι» με τις προθέσεις του ομίλου» και ήταν δύσπιστοι με την οργάνωση», ανέφερε η εφημερίδα.

«Τους τελευταίους μήνες, ακόμη και όταν είμαστε στη διαδικασία να ανοιχτεί ένα νέο κέντρο νεολαίας, όσοι εργάζονται για το έργο βρίσκονται μπροστά σε βίαιες απειλές, σε ένα περιστατικό μάλιστα με απειλή μαχαιριού, ενώ σε άλλη περίπτωση έναν κόντεψε, επίτηδες, να τον πατήσει ένα αυτοκίνητο, ενώ πολλές είναι, επίσης, οι επιθέσεις με σπασμένα γυαλιά και σπασμένες πλάκες, » ανέφερε o δήμαρχος.

«Έχουμε αναπτύξει μια οργανωτική επιτροπή για να εξετάσει το θέμα για τους επόμενους τρεις μήνες και να βρούμε έναν τρόπο για να ξεπεραστεί ή ένταση στην κοινότητά μας. Μέχρι τότε το IFCJ δεν πρόκειται να αντικαταστήσει τις ταμπέλες του στα διάφορα κτίρια».

O δήμαρχος είπε ότι για την κατάσταση αυτή έχει γίνει αναφορά στην αστυνομία, αλλά δεν είπε αν οι υπαίτιοι των βανδαλισμών προέρχονται από τους ντόπιους υπερ- ορθόδοξους Haredi Ιουδαίους, όπως αρχικά εξέφραζε την ανησυχία της η IFCJ σχετικά με την παρουσία τους στην πόλη.

Η πρόεδρος της IFCJ, Dvora Ganani-Elad, είπε ότι τέτοιο περιστατικό συμβαίνει πρώτη φορά, καθώς λειτουργούν ήδη κέντρα της IFCJ σε άλλες 60 πόλεις, χωρίς πρόβλημα.

Η IFCJ ιδρύθηκε από τον ραββίνο Yechiel Eckstein, (φωτο), έχοντας στόχο την προώθηση της κατανόησης μεταξύ Εβραίων και Χριστιανών, για το καλό του Ισραήλ.

Ωστόσο, ορισμένοι «μεσσιανικοί» ηγέτες (μεσσιανικοί = Εβραίοι που έχουν πιστέψει στον Χριστό) ισχυρίζονται ότι η οργάνωση έχει σταθεί εμπόδιο στον χριστιανικό και «μεσσιανικό» ευαγγελισμό στο Ισραήλ, καθιστώντας τον πρόσφατο βανδαλισμό ακόμη πιο περίεργο. (Σημειώνεται ότι ο Eckstein έχει προταθεί από τη κυβέρνηση του Ισραήλ ως «πρέσβης καλής θελησης» προς τις χριστιανικές κοινότητες, ενώ θόρυβος έχει δημιουργηθεί από τον πολύ υψηλό μισθό που λαμβάνει. Άλλοι θεωρούν τον Eckstein έναν ευαγγελικό χριστιανό που παρουσιάζεται ως Ιουδαίος ραββίνος, άλλοι ότι είναι ένας γνήσιος Ιουδαίος ραββίνος που απλά «συμπαθεί» τους Ευαγγελικούς χριστιανούς και άλλοι ότι ρίχνει «γέφυρες» προς την πολυπληθή ευαγγελική κοινότητα των ΗΠΑ μόνο και μόνο για το «ζεστό» χρήμα που ρίχνουν στην οργάνωσή του, οι ευαγγελικοί, λόγω της γνωστής τους αγάπης προς οτιδήποτε το εβρ αϊκό…Πάντως ερωτώμενος ο ίδιος ο ραββίνος, με ποιά πλευρά βρίσκεται, την χριστιανική ή την ιουδαική, εκείνος απάντησε «με την ιουδαική»).

Οι επιθέσεις κατά των Μεσσιανικών Εβραίων και των Χριστιανών στο Ισραήλ έχουν κλιμακωθεί τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα την αποστολή μίας βόμβας καμουφλαρισμένης σε πακέτο «ως δώρο» που παραλίγο να σκοτώσει τον 15χρονο Amiel Ortiz, στη βόρεια πόλη της Ariel πέρυσι. Για την υπόθεση αυτή δεν έχει γίνει καμία σύλληψη ακόμη, καθώς συνεχίζεται η «έρευνα». (Ο Amiel ήταν γιός του χριστιανού πάστορα, David Ortiz, για τον οποίο προοριζόταν η βόμβα).

«Η βία εξαπλώνεται, μην ξεχνάτε ότι στην πόλη Ariel υπήρχε απόπειρα δολοφονίας», δήλωσε ο Howard Bass, (στην φωτο με την οικογένειά του), πάστορας της συνάθροισης με το όνομα Nachalat Yeshua («Η κληρονομιά του Ιησού»), μια μεσσιανική σύναξη στην αρχαία πόλη Beersheba του Ισραήλ.

Το 2005, εκατοντάδες Εβραίοι Ορθόδοξοι υποκίνησαν μία εξέγερση κατά της σύναξης, με επιθέσεις στους πιστούς και προκαλώντας ζημιές σε ιδιοκτησίες, ενώ πέταξαν και τον Bass στο βαπτιστήρι, ανέφεραν μάρτυρες.

Ο Bass και οι ηγέτες της «Nachalat Yeshua» στρέφονται κατά του αρχιραββίνου της Beersheba και αρχηγού της οργάνωσης «Yad L’Achim», μίας αντι-χριστιανικής αντι-ιεραποστολικής ομάδας που φέρεται υπεύθυνη για τις ταραχές.

Ο Bass, είπε: «Μέσα από την έκβαση της δικής μας υπόθεσης θα πρέπει να προσεχθεί η κατάσταση στις πόλεις Ariel και Arad,» όπου οι Ορθόδοξοι Εβραίοι διαδηλώνουν συνεχώς, εναντίον των Μεσσιανικών Εβραίων και κατά των Χριστιανών, σε τακτική βάση από το 2004, πολλές φορές με βίαιο τρόπο.

Εκπρόσωπος της Acre είπε ότι η πόλη θα βρει εκείνους που αντιτάχθηκαν στα χρηματοδοτούμενα από χριστιανούς κέντρα νεολαίας. Στην επιστολή του, ο Lankri είπε τις οι τρεις εγκαταστάσεις της οργάνωσης που ήδη υπάρχουν, βοήθησαν πολύ στην μείωση της εγκληματικότητας και της «επαναστατικής» συμπεριφοράς, κατά τα τελευταία δύο χρόνια.

«Είναι σημαντικό για μας να μάθουμε που βρίσκεται ο πυρήνας του προβλήματος και να το αντιμετωπίσουμε, δημιουργώντας αμοιβαία εμπιστοσύνη στην κοινότητα,» έγραψε ο Lankri «Τα κέντρα IFCJ και η συνεργασία μας μαζί τους έχει μεγάλη σημασία για εμάς».

Πηγή άρθρου:http://www.charismamag.com/

—-Για τα επεισόδια κατά χριστιανών στην πόλη Arad και για την εντυπωσιακή εξάπλωση του χριστιανισμού στο Ισραήλ, καθώς και για τους «Μεσσιανικούς» Εβραίους βλέπε άρθρο του ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Κόκκινος Ουρανός